بیماری نقرس، در اثر افزایش مداوم میزان اسید اوریک بدن به وجود می‌آید و اثراتی مشابه با بدن درد در زمانی ایجاد می‌کند که بعد از مدت‌ها ورزش سنگینی انجام داده باشیم. به عبارتی دیگر، تجمع اسیداوریک بیش از حد نرمال در بدن، علائمی مانند تورم، حملات التهابی، آتروز حاد، داغ شدن، قرمزیِ مفاصل بدن و در مواردی سنگ کلیه را ایجاد می‌کند. اما متداول‌ترین ناحیه درگیر در این بیماری، مفصل متاتارسوفالانژیال است که قرمز، ملتهب و متورم می‌شود.

علائم ایجاد نقرس:

• سوزش یا گرما
• درد
• سرخی
• سفتی و سختی
• تورم

برای بسیاری از افراد ، حملات شدید این بیماری به طور مداوم روی یک مفصل پایین بدن مانند یک انگشت شست پا ، مچ پا ، پاشنه پا یا زانو تأثیر می گذارد. التهاب می تواند در انگشت ، مچ دست ، آرنج یا نواحی دیگری از مفاصل بدن  رخ دهد. علائم ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشند  و اغلب در نیمه شب شروع می شوند.

چه عواملی خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد؟

• بیماری های قلبی عروقی
• دیابت (بیماری مزمن که بر توانایی بدن شما در استفاده از قند برای تولید انرژی تأثیر می گذارد)
• فشار خون بالا
• کم کاری غده تیروئید
• بیماری های کلیوی (شامل هر نوع مشکل کلیوی ، مانند سنگ کلیه ، نارسایی کلیه و ناهنجاری کلیه)
• سرطان خون یا سرطان مغز استخوان
• میلوم چندگانه
• اختلالات میلوپرولیفراتیو
• کم خونی سلول داسی شکل (بیماری ارثی که با سلول های قرمز خون غیرطبیعی شکل گرفته و در انتقال خون اکسیژن دار در سراسر بدن اختلال ایجاد می کند.

برای پیشگیری از نقرس چه اقداماتی باید انجام داد؟

• از خوردن نوشیدنی ها و غذاهای شیرین شده با شربت ذرت با فروکتوز بالا اجتناب کنید.
• آب زیاد بنوشید و مصرف الکل را محدود نمائید.
• ورزش مرتب داشته باشید و وزن خود را در محدوده سالم نگه دارید.

• اگر اضافه وزن دارید، از پزشک خود در مورد کم کردن ایمن وزن خود سوال کنید. کم کردن وزن سریع یا بسیار زیاد می تواند خود سبب بالا رفتن سطح اسید اوریک شود.

• در مورد همه داروها و ویتامین هایی که مصرف می کنید با پزشک خود مشورت کنید.

• داروها را همان گونه که تجویز شده اند مصرف نمائید

درمان نقرس:

برای تسکین درد و کاهش التهاب  حملات شدید این بیماری اغلب از داروها و روش های درمانی زیر استفاده می شود :

• کمپرس سرد که به طور مستقیم به مفاصل آسیب دیده وارد می شود
• استفاده از داروهای کورتیکواستروئیدها ، مانند پردنیزون  که به صورت خوراکی مصرف می شوند یا مستقیماً به مفاصل آسیب دیده تزریق می شوند
• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی  مانند ایبوپروفن  ، ناپروکسن
• اگر دچار حملات شدید این بیماری به صورت مکرر هستید ، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما داروهایی را برای کاهش سطح اسید اوریک در بدن تجویز کند ، برخی از این داروها عبارتند از :
• آلوپورینول 
• کلشی سین  در دوزهای پایین
• فبوکوستات
• پروبنسید
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی  مانند ایندومتاسین